“เราต่างมาอาศัยกันเพียงชั่วคราวบนโลกใบนี้ แต่สิ่งสำคัญคือ เราปฏิบัติต่อกันราวกับว่า…จะมีชีวิตอยู่ไปชั่วนิจนิรันดร์”
คำพูดสั้นๆชวนน้ำตาคลอเบ้าจากภาพยนตร์ต่างประเทศเรื่องหนึ่ง ทำเอาผมและคนที่นั่งดูด้วยอยู่ข้างๆจับมือกันแน่นหนึบพร้อมเขยิบเข้ามาชิดกันจนรูขุมขนไม่มีพื้นที่ให้ระบายเหงื่อออกมา บนโลกที่มีแต่คนแปลกหน้า หลากพ่อพันแม่ ต่างวิถีต่างจิตใจ แต่อย่างน้อยเราก็คือเพื่อนมนุษย์ร่วมโลกเดียวกัน การรู้จักยอมรับและเรียนรู้ที่จะอยู่ร่วมกันนั้น จึงถือเป็นสิ่งสำคัญที่เราทุกคนควรมีติดตัวไว้เสมอ
ความสัมพันธ์ต้องการเงื่อนไขต่างจากความรัก…เรามีรักข้างเดียวได้ แต่เราไม่อาจมี ‘ความสัมพันธ์’ ข้างเดียวได้ ปฏิเสธไม่ได้ว่าชีวิตประจำวันของเราทุกคนส่วนใหญ่มักจะใช้เวลาไปกับในที่ทำงาน และความสัมพันธ์กับเพื่อนร่วมงานนี้เองที่มีความสำคัญในการใช้ชีวิตประจำวันของเรา และนี่คือ 14 มนุษย์เงินเดือน ที่เราต้องเจอแทบในทุกออฟฟิศครับ
ชีพจรลง ‘พุง’
“กินอะไรกันอ่ะ! กลิ่นหอมเชียว” บ่อยครั้งที่เราต้องเจอกับเพื่อนร่วมงานจำพวกข้าวกลางวันก็บริโภคแล้วแต่เกิดพุทธิปัญญาอยากบริโภคของชาวบ้านด้วย คนกลุ่มนี้จะค่อยๆเมี้ยนๆแซะเข้าไปหาคนที่ซื้อของกิน หรือของทานจุบจิบมานั่งกินในที่ทำงาน โดยที่เราจะไม่มีวันรู้เลยว่า…มันต้องการอะไรกันแน่! จนกว่าเราจะได้เห็นเขาค่อยๆหย่อนของกินเหล่านั้นเข้าปาก ถือเป็นอีกหนึ่งกลุ่มชนที่หากขาดไป ออฟฟิศก็คงขาดสีสันน่าดูเลยทีเดียว นานๆทีพอยิ้มได้ แต่ถ้าบ่อยครั้งเข้า…สีสันนั้นอาจดูไม่สวยงามเอาได้ครับ
‘อู้’ เอ้
สามัญชนกลุ่มนี้ถูกฝึกมาให้มีความคิดที่ว่า…ต้องทำตัวให้ยุ่งเข้าไว้ โดยพวกเขาจะยึดคำว่า “ไม่ว่าง! งานยุ่งมากตอนนี้” เป็นสรณะที่พึ่งทางใจ หากมีงานแทรกหรือมีใครมาขอความช่วยเหลือในเรื่องงานแล้วล่ะก็ถือว่าเป็นไปไม่ได้เลยเชียวล่ะ เพราะนั่นเท่ากับว่าเราไปกระทบเวลาเล่นโซเชียลมีเดียของเขา
เผด็จกัน
ใช่แล้วครับ ชนกลุ่มนี้มักชอบวางตัวมีอำนาจอยู่เหนือคนอื่นเสมอ ชอบสั่งการและเผลอไผลคิดว่าตนเป็นหัวหน้า ทั้งที่ความเป็นจริงพวกเขาเป็น…พนักงานตำแหน่งเดียวกับพวกเรา
โน้ม now!!
คนกลุ่มนี้มักไม่กล้าพูดตรงๆ ทั้งที่ความเป็นจริงจิตใจนั่นตรงแด่วกว่าไหนๆ พวกเขามักชอบเปิดประโยคที่ว่า “ไม่ได้จะว่าอะไรนะ แต่…”
Harry Pothead…แฮร์รี่ หน้าม่อ
“พี่ช่วยไหมครับ? ทำงานหนักมาก พี่กลัวน้องเจนจะไม่สวยเอาน้า” สาวๆนักศึกษาฝึกงานทั้งหลาย คงคุ้นหูกันดีกับประโยคเหล่านี้ ควรจะซื้อของตอบแทนในความมีน้ำใจของพี่เขาหน่อย ด้วยการซื้อเสื้อยืดที่เขียนว่า ‘อย่าเห็นแก่ม่อ’
ซุ่ม ‘ซ่าน’
โปรดระวังคนเหล่านี้ให้มากๆ หากเห็นเขากำลังถือแก้วกาแฟมาใกล้ๆเรา ต้องขมิบเขยิบออกให้ห่างหน่อย มิเช่นนั้นกาแฟแก้วนั้นอาจแผ่ซ่านหกละเลงลงบนเสื้อเราได้ครับ
ตลกเป็นอาจิณ
ทุกอย่างดูจะเป็นเรื่องขบขันไปเสียหมดสำหรับชนกลุ่มนี้ อยู่ใกล้พวกเขาเหมือนอยู่ในคณะเด๋อ ดอกสะเดา ยังไงยังงั้น
ซุ่มเสียงที่ได้กิน
คนเหล่านี้มักชื่นชอบจังหวะและซุ่มเสียงอย่างสุดใจ พวกเขามักจะสร้างเสียงใหม่ๆทุกครั้งที่บริโภค ทั้งมื้อหลัก หรือมื้อย่อย ไม่เว้นมื้อไม่ตั้งใจ ไม่ว่าจะเสียงเคี้ยวแจบๆ เสียงหายใจไม่ทันเพราะยัดอย่างรวดเร็ว หรือเสียงช้อนส้อมกระทบกันอย่างโอชาก็ตาม คนกลุ่มนี้มักทำให้มื้อกลางวันของใครหลายคนไม่โอชะ-โอชาเอาเสียเลย
ปาร์ตี้…ปาร์ตาย
เพราะเป็นคนมีวิถีแบบสุขนิยม รักการดื่ม การสังสรรค์ และปาร์ตี้เป็นชีวิตจิตใจ จึงมักเห็นชนกลุ่มนี้มาเป็นซอมบี้ไร้วิญญาณและหัวใจในทุกเช้า หรือไม่ก็มาสายเป็นอาจิณ อยู่บ่อยครั้ง
เงียบ แต่ไม่ เหงา
คนจำพวกนี้มักเป็นพวกที่ชอบเงียบสงัด และรักความสงบสันโดษ ไม่สุงสิงและคลุกคลีกับใครมากนัก อาจทำให้คนรอบข้างยันหัวหน้าเกรงกังวลเอาได้ แม้จะไม่ค่อยยุ่งกับใคร แต่พวกเขาก็ไม่เคยรู้สึกเหงาเลย เพราะเขาจะก่อกแก่กๆมีอะไรของตัวเองให้ทำอยู่เสมอ
Sensi ‘ถีบ’
เอะอะเป็นร้อง เอะอะเป็นคลอเบ้า…คงนิยามคนกลุ่มนี้ได้ดีที่สุด
ระเบียบวิไหน?
ทุกอย่างต้องตรึงเป๊ะ เคร่งครัดและตรงตามระเบียบทุกอย่าง หย่อนๆคลายๆบางก็ได้ครับ…ความสนุกมักเกิดขึ้นจากการผ่อนคลายเสมอ
รัง ‘เกลียด’
เกลียดงานที่ทำ เกลียดเพื่อนมหาลัย เกลียดการจราจร…คนกลุ่มนี้แลดูจะเกลียดไปเสียทุกอย่าง
ไม่ย้ำคิด…แต่ย้ำทำ
เช้าเจอหน้าก็ “พรุ่งนี้อย่าลืมส่งงานนะ!” บ่ายก็ “พรุ่งนี้อย่าลืมส่งงานนะ!” ตกเย็นก็ยัง “พรุ่งนี้อย่าลืมส่งงานนะ!” เดินไปเข้าห้องน้ำเจอหน้ากันก็ “พรุ่งนี้อย่าลืมส่งงานนะ!” ก่อนกลับบ้านก็มิวายยังจะ “พรุ่งนี้อย่าลืมส่งงานนะ!” บางรายอาจเคยเจอชนิดเข้าขั้นต้องไปบำบัด เพราะถึงบ้านแล้วก็ยังไลน์มาอีกว่า “พรุ่งนี้อย่าลืมส่งงานนะ!”
อนึ่ง, ไม่ว่าจะฝึกวิชาอะไรมา…หัวใจก็คือดวงเดิม
