‘ฉันมิตร’ มีได้ไม่รู้จบ…แต่ถ้า ‘นายฉัน’ อาจมีจบโดยไม่รู้ตัว
เราทุกคนอยู่ในยุคที่สื่อประโคมกรอกหูกรอกตาอยู่ทุกวัน ว่ามิตรภาพไม่จำกัดรสนิยม ไม่จำกัดสถานที่ ไม่จำกัดเพศและวัย และไม่จำกัดใครๆ ทว่า, ระยะเวลาของความสัมพันธ์แห่งมิตรภาพไร้ขีดจำกัดนี้ จะอยู่ยาวๆ หรือ อยู่สั้นๆ ก็ขึ้นอยู่กับตัวบุคคลเหล่านั้นด้วยเช่นกัน มิตรภาพที่ดีจึงเป็นเรื่องของคนสองคน แต่เรื่องดีๆทุกเรื่อง…เริ่มต้นที่ ‘ตัวเรา’ ก่อนเสมอ
ทุกวันนี้เราสามารถไปเดินควง ไปชอปปิ้ง ไปดูหนัง หรือแม้กระทั่งไปสังสรรค์ กับ ‘หัวหน้า’ ของเราได้อย่างสบาย ไม่ต้องเก้ๆกังๆ ให้ตัวเราต้องรู้สึกแปลดประหลาดใจ แต่ก็ยังมีหลายคนที่เผลอไผลสนุกจนลืมตัวไปว่าหัวหน้า ก็ยังเป็น ‘หัวหน้า’ ไม่ใช่ ‘เพื่อน’ ของเราอยู่ดี มิตรภาพไม่มีข้อจำกัด แต่มิตรภาพนั้น…มีหลายรูปแบบ นี่คือ 6 กฎเหล็ก ‘DOs & DONTs’ เมื่อยามที่เราต้องไปแฮงค์เอาท์กับหัวหน้า อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้จริงๆ
DO:
ถึงจะไม่ใช่ ‘เพื่อน’ จริง…แต่ก็ยังเป็น ‘เพื่อน’ กิน
แค่เพราะเรากับหัวหน้าต้องทำงานด้วยกัน ก็ไม่ได้หมายความว่าเราจะต้องคุยกันแต่เรื่องงานตลอดเวลา คุยเรื่องสนุกๆบ้าง ไร้สาระบ้าง ก็ไม่ได้เสียหายแต่อย่างใด มันจะช่วยทำให้เราและหัวหน้า สนิทสนมและเชื่อใจกันมากยิ่งขึ้น เพราะนอกจากจะเป็น ‘เพื่อนร่วมงาน’ กันแล้ว ก็ยังได้เป็น ‘เพื่อนร่วมแฮงค์’ กันอีกด้วย คนเป็นหัวหน้ามีเรื่องต้องคิดต่างๆมากมายเกี่ยวกับงาน เมื่อเขาอยากมาสนุก ก็ย่าทำให้เขาต้องเบื่อหน่ายกับเรื่องงานซ้ำแล้วซ้ำเล่าที่ต้องเจอมาทั้งวันอีก ชีวิตนี้สั้นนัก…และจะมัวเสียเวลาไปกับเรื่องซีเรียสทำไม?
‘ระบาย’ ของดี
อย่าสนุกเผลอไผลจนลืมตัว…ระบายความในใจ และปัญหาส่วนตัวต่างๆของเราออกมา ระมัดระวังกันหน่อย เพราะทุกการระบายปัญหาต่างๆของเรา อาจทำให้หัวหน้ามองว่าเราเป็นคนมองโลกในแง่ร้าย และมันอาจส่งผลถึงการทำงานของเราด้วยเช่นกัน เก็บไว้ไประบายกับคนสนิทชิดใกล้ คนดีที่แสนรู้ใจ จะดีกว่าครับ อย่างน้อยๆที่บ้านเราก็มีห้องส้วมนะ! จำไว้ครับว่า…หากต้องพูดสิ่งต่างๆที่อยู่ในใจมากมาย ก็ขอจงใช้เวลากับมันให้มากขึ้นด้วย
มิตรภาพที่แท้จริง คือ มิตรภาพที่จริงแท้
ถึงจะไม่ใช่มิตรภาพสบายๆแบบเบิร์ดๆ แบบเพื่อนๆ แต่ทุกความสัมพันธ์ที่ดี ต้องเริ่มจากความจริงใจก่อนเสมอ ให้ความจริงใจกับหัวหน้าเรา ไม่ว่าจะอยู่ที่โต๊ะทำงาน หรือโต๊ะแฮงค์เอาท์ เพราะความจริง…สะอาดและงดงามเสมอ
DONT:
ความสัมพันธ์ที่ ‘รีบเร่ง’
อย่าได้กระฟัดกระเฟียด รีบเร่งความสัมพันธ์กับหัวหน้าเชียว การขอแอดเป็นเพื่อนใน Facebook กดไลค์ กดไลน์ทุก 24 ชั่วโมง เหมือนเพื่อนกัน เป็นการกระทำที่ไม่เหมาะสมอย่างยิ่งกับหัวหน้าของเราเอง ปล่อยให้ความสัมพันธ์ของเรากับหัวหน้า เป็นไปอย่างสบายๆ และพอดิบพอดี เพราะการกระทำเหล่านั้นจะทำให้หัวหน้ารู้สึกว่า…คุณน่ากลัว!
นินทาระยะเผา ‘ผม’
แม้ขนาดการซุบซิบนินทาในออฟฟิศยังไม่ควรทำ แล้วนับประสาอะไรกับนอกออฟฟิศที่มีคนรับฟังเป็นหัวหน้าของเราเอง! ยั้งไม้ยั้งปากไว้บ้าง การซุบซิบนินทา หรือวิพากษ์วิจารณ์เกี่ยวกับเพื่อนร่วมงานหรือคนในออฟฟิศให้หัวหน้าฟัง ถือเป็นการกระทำที่เข้าขั้นแย่สุดๆ เพราะนั่นบ่งบอกถึงความไม่เป็นผู้ใหญ่ของจริง จำไว้ว่าทุกการนินทาของเรา ก็เท่ากับเรากำลังบอกข้อเสียของตัวเองให้หัวหน้าฟังอยู่
ประจบสอ ‘พอ!’
พอเถอะครับ กับรสนิยมทางกระทำแบบนี้ ไม่มีหัวหน้าคนไหนที่ชื่นชอบลูกน้องที่คอยจับจ้องแต่จะประจบสอพลอหรอกครับ เราทุกคนล้วนอยากได้ความจริงใจจากหัวหน้า ในขณะเดียวกัน, หัวหน้าก็อยากได้ความจริงใจจากลูกน้องเช่นกันครับ
เพชรสวยตอนเจียระไนเสมอ…ฝึกฝนกันต่อไปครับ
