httpv://youtu.be/nA-xsQYZk9I
ผมเคยอ่านผลการทดลองของประเทศไหนจำไม่ได้ เขาบอกว่าการเสพเซกส์กับอาหารเลิศรสนั้นมีจุดร่วมที่เหมือนกันคือกระตุ้นให้ร่างกายหลั่งสาร “ฟิน” ที่สร้างความสุขให้คุณตลอดวัน
ฉะนั้นในอารมณ์หนึ่ง อาหารจึงมีความยั่วยวน เร้าร้อน และอัดแน่นไปด้วยเสน่ห์น่าหลงใหลอันจะล่อลวงให้คุณเผลอใจโดดเข้าขย้ำพวกเธอ/เขาจนร่างแหลกมลาย กว่าจะรู้ตัวอีกที อาหารเซกซี่เหล่านั้นได้สลายกลายเป็นรอบเอวที่หนาขึ้นทุกวันๆ มุมหนึ่ง การทานอาหารมื้อดึกจึงให้ความรู้สึก “ผิดบาป” เหมือนกำลังลักลอบทำเรื่องผิดศีลธรรมอย่างไรอย่างนั้น แน่นอนว่ามันไม่ร้ายแรงแบบที่กล่าว แต่การเปรียบเทียบให้มันโอเวอร์ขึ้นอีกนิดสำหรับเอเจนซีก็เป็นเรื่องน่าสนุกมิใช่เล่น
เอเจนซี Marcel แห่งปารีสเปรียบอาการโหยหาอาหารยามดึกดื่นเหมือนการถวิลหาเว็บเซกซี่เพื่อโฆษณาผลิตภัณฑ์อาหารอวบอิ่มของ FMCG โดยพวกเขาปล่อยแคมเปญ YouPomm (pomme แปลว่าแอปเปิล) ที่มีวีดีโอเซกซี่ของเหล่าเชอร์รี แอปเปิ้ล ลูกพลับ เรียกร้องให้คนเข้าไปคลิกยลโฉมเปลือยของพวกมัน
ขณะที่ VML Sydney ของออสเตรเลีย เผยแคมเปญ ‘Midnight Spooning’ เพื่อโปรโมทซีเรียล Crunchy Nut ของ Kellogg โดยจัดฮอตไลน์และ text chat เพื่อให้ผู้บริโภคโทรหรือแชทเข้ามาแลกเปลี่ยนประสบการณ์ “กินโลดโผน” กับปลายสายที่จะเป็นเจ้าหน้าที่คอยบิลด์อารมณ์อยาก (ทาน) ซีเรียลยามค่ำคืน แคมเปญนี้เล่นกับเวลาโดยเปิดให้คุณสามารถทำกิจกรรมได้ระหว่างเวลา 8.30 PM จนถึง 5 AM ซึ่งถือเป็นมิติใหม่ในการโปรโมทอาหารซีเรียลที่นิยมเร่งเร้าให้คนกินในเวลาเช้า ขณะที่ตัวแสดงก็เป็นคุณยายที่น่าจะเป็นกลุ่มเป้าหมายใหม่ของตลาดอาหารเช้า
ไอเดียเรื่องอาหารกับความเซกซี่เหมือนจะเป็นคนละเรื่องเดียวกันที่นักการตลาดสามารถหยิบยกมาเล่นได้ เนื่องจากหากเราสังเกตดีๆ แสลงในภาษาไทยคำว่า “กินกัน” ก็ถูกนำไปเปรียบเปรยกับการมีเพศสัมพันธ์เช่นกัน ความเชื่อมโยงระหว่างการกินกับเพศสัมพันธ์แบบในโฆษณาทั้งสองนี้ คนไทยก็น่าจะเก็ตอยู่เหมือนกัน
